मेरा कुछ सामान ...
ते दोघे खू..प्प काळाने भेटतात..
अमका तमका, अमकी तमकीच्या गप्पा होतात..
जुन्या कविता, जुनेच किस्से..
मग काय काय नवीन चाललयं याची उजळणी करतात..
नव्या कविता, नवे किस्से...
बोलता बोलता, 'everything changes'
आणि 'some things never change' या जुन्याच वादालाही पोचतात..
विषय कुठे चाललाय हे कळून मग शांत होतात...

ते दोघे खूप काळाने भेटतात..
समोरचा नक्की किती बदललाय,
हे शब्दांशब्दांतून चाचपडत राहतात..
आपण कितीही बदललो तरी आपल्या आतल्या,
कधीच न बदलणार्‍या कशापर्यंत तरी उतरतात..
मग ओरखडे इतक्या आतही उमटल्याचं पाहून खिन्नपण होतात...

ते दोघे खूप काळाने भेटतात..
एकमेकांच्या हातावर कोरलेल्या रेषा अजून तशाच आहेत,
हे माहिती असलेलं सत्य अनुभवण्यासाठी..
एकमेकांच्या मनात रंगवलेल्या प्रतिमांचे,
नवे संदर्भ सांगण्यासाठी..
सोबत नसतानाही एकमेकांत सापडलेल्या एकमेकांच्या खुणा
एकमेकांसोबत वाटून घेण्यासाठी...

ते दोघे खूप काळाने भेटतात..
रोजच भेटत असल्यासारखे..
ते दोघे खू....प काळाने भेटतात..
पुन्हा खू......प काळ न भेटण्यासाठी...
2 Responses
  1. :) Majhi ek juni post athavli. Ashich kahitari.

    http://vidyabhutkar.blogspot.com/2007/10/blog-post_08.html

    Vidya.


  2. Vidya..
    Wow, Your article has cached the exact feeling... :-)